سید طاهر الهاشمی اندیشمند شیعه مصری در گفتگو با سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، به بیان نظر خود درباره گفتمان صحیح دینی در عصر حاضر و ضرورت تلاش برای تحقق امت واحد اسلامی پرداخت.
شما واقعیت گفتمان دینی معاصر را چگونه می بینید؟
گفتمان دینی معاصر خالی از روح دین است و موجب تعمیق اختلافات میان مسلمانان و ملت های دیگر جهان شده و ریشه این مشکل بر می گردد به اینکه اهداف گفتمان دینی بیش از آنکه دینی باشد سیاسی است و این گفتمان به خاطر حمایت های بی دریغ و بی نهایت عربستان از پروژه تفرقه و دودستگی اسلامی، به سود دشمنان بشریت یعنی صهیونیست ها و وهابی ها تمام می شود.
این گفتمان چه تاثیرات سیاسی داشته و چه پیامدهایی در جهان عرب و اسلام برجای گذاشته است؟
گفتمان دینی معاصر به گونه ای است که منطقه را در آتش جنگ های طایفه ای غرق ساخته و تمام تلاش ها برای تحقق وحدت میان مسلمانان را تحت تاثیر قرار داده است.
برخی بر این باورند که امروز از گفتمان دینی برای ایجاد اختلاف میان مسلمانان و ساختن دشمن موهوم برای مسلمانان و منحرف ساختن توجه ها از دشمن اصلی سوء استفاده می شود. نظر شما در این رابطه چیست؟
این یک واقعیت است. شما اکنون نگاه کنید که چگونه نظرها از مساله فلسطین منحرف شده و برخی متوجه یمن و سوریه و لیبی شده اند و این گونه ما متفرق شده و فراموش کرده ایم که مساله اصلی ما فلسطین است گرچه مسایل دیگر نیز در جای خود از اهمیت برخوردار است، اما توطئه دشمنان برای منحرف ساختن نظرها از فلسطین موفق بوده و از سوی دیگر برخی دشمنان داخلی مانند داعش هم برای ما ایجاد کرده اند و باعث شده اند فراموش کنیم که اولین و تنها ترین دشمن ما اسرائیل است.
در این میان برخی افراد و کشورها از هوشیاری برخوردار بوده و برای ایجاد وحدت و همبستگی اسلامی و تحقق امت واحد تلاش می کنند. نظر شما درباره این جریان چیست؟
درست است. من می بینم برخی تلاش های جدی از جانب برخی علمای الازهر و علمایی از کشورهای عمان، ایران، عراق، لبنان، سوریه و برخی مؤسسات مستقل در جهت ایجاد وحدت و تقریب میان مذاهب اسلامی صورت می گیرد و به مسلمانان گوشزد می کنند که دشمنان از اختلافات ما برای ایجاد درگیری و چپاول ثروت های مسلمانان و تخریب چهره دین استفاده می کنند.
به نظر شما چه اقداماتی می توان برای تقویت و تحکیم مفهوم وحدت اسلامی و ترک اختلاف و تفرقه انجام داد؟
یکی از راه های مفید برای تحقق وحدت، ایجاد آن از طریق مؤسسات دینی مانند الازهر و حوزه علمیه نجف اشرف و قم مقدس است؛ چراکه این مؤسسات دینی و علمی می توانند مسلمانان را گرد هم جمع کنند و مفهوم وحدت را تقویت کنند و آتش فتنه و تفرقه و درگیری میان مسلمانان را خاموش سازند.
جمهوری اسلامی ایران چه سهمی در این زمینه داشته و آیا تلاش ایران به اندازه کافی بوده است؟
اقدامات جمهوری اسلامی ایران در زمینه ایجاد وحدت اسلامی قابل تقدیر است و از سوی دیگر ایران همواره کنفرانس ها و همایش های اسلامی و تقریبی و وحدت آفرین برگزار می کند و از علمای تمام مذاهب و قاریان قرآن برای شرکت در این همایش ها دعوت می کند و در جهت ایجاد صلح و آشتی میان کشورهای همسایه منطقه نیز تلاش می کند و به حمایت از کشورهای عراق و سوریه می پردازد و برای ایجاد تقریب میان کشورهای عربی و ایجاد وحدت اسلامی واقعی و مبارزه با طمع ورزی غربی ها و کشورهای استکباری تلاش می کند و در این زمینه سید خامنه ای (دام ظله) همواره تاکید می کند که آمریکا شیطان بزرگ است و مساله اصلی ما فلسطین است و این موضوع مهمی است که باید به آن توجه داشت تا اذهان مسلمانان از مساله فلسطین منحرف نشود و من بر این باورم که جمهوری اسلامی ایران همواره دست دوستی و یاری خود را برای وحدت اسلامی و از بین بردن تروریسم و نابودی دشمنان اسلام دراز کرده است.
جنبش های وهابی چه نقشی در ایجاد گروه های تکفیری ضد اسلامی و تخریب چهره اسلام داشته اند و ما چگونه می توانیم با این جنبش ها مواجهه کنیم؟
ما باید با هر روش و ابزار ممکن و استفاده از رسانه های تصویری و مکتوب، این جنبش ها را رسوا کنیم و در این زمینه روحانیون و علما وظیفه دارند در برابر فتواهای بی اساس تکفیری ها بایستند و من بر این باورم که کنفرانس گروزنی اولین اقدام بود که وهابی را از اسلام منزوی کرد.
به نظر شما آیا اقلیت های دینی در جهان عرب از آزادی برخوردار هستند؟
با وجود موج فقدان آزادی بیان که توسط حاکمان عربی ترویج می شود من گمان نمی کنم اقلیت ها در جهان عربی از آزادی لازم برخوردار باشند، زیرا کاری که حاکمان عربی انجام می دهند این است که مشکلاتی موهوم برای مسلمانان و مردم کشورهای خود ایجاد می کنند تا نظرها از مساله فلسطین منحرف شود و ملت ها به پیشرفت های علمی و دینی دست نیابند و از سوی دیگر در این کشورها شاهد فقدان جدی مفهوم شهروندی و سیطره کامل اندیشه وهابی سلفی تکفیری بر این کشورها هستیم و در چنین شرایطی اقلیت ها به حاشیه رانده شده و از مشکلاتی مانند تکفیر و مهاجرت اجباری رنج می برند و البته منظور من از اقلیت ها اقلیت های مسلمان نیست، بلکه تمام اقلیت ها از تمام ادیان است.
اگر مسلمانان بر یک مرجع اسلامی به توافق برسند، آن مرجع چگونه می تواند مسلمانان را رهبری کرده و آنها را متوجه خطر صهیونیست ها و فتنه انگیزی آنها در جهان اسلام کند؟
سؤال واقعی این است که آیا قدرت های جهانی اجازه خواهند داد چنین مرجع اسلامی ایجاد شود؟ زیرا وجود این مرجع باعث از بین رفتن ثمره قرن ها توطئه علیه مسلمانان و آزادی قدس و از بین رفتن صهیونیست ها خواهد شد و با این وجود باید دید آنها اجازه ایجاد چنین مرجعی اسلامی را خواهند داد یا اینکه ما را بیش از پیش در فتنه های طایفه ای غرق خواهند کرد و کاش مردم و تمام مسلمانان می دانستند که وحدت اسلامی کلید حل تمام مشکلات و بازگشت ثبات به کشورهای ما می باشد.
نظر شما